Een vondst van wetenschappers in Australië maakt hybride veredeling van tarwe veel eenvoudiger. Dat zet de tarweveredeling op zijn kop. En het maakt hogere opbrengsten bij nieuwe rassen gemakkelijker.

Wetenschappers van de Universiteit van Adelaide zijn erin geslaagd een bepaald gen in tarwe buiten werking te stellen. Daardoor is zelfbestuiving niet meer mogelijk, terwijl kruisbestuiving wel mogelijk blijft. Dit maakt hybride veredeling veel gemakkelijker. Hun onderzoek is gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Communication.
Zelfbestuiving voorkomen
Bij hybride veredeling worden apart gekweekte vader- en moederlijnen met elkaar gekruist. Dit geeft een maximaal heterosiseffect in de nakomelingen, die daardoor veel beter presteren dan de beide ouderlijnen. Hybride veredeling van tarwe is lastig, omdat bij de moederlijn de meeldraden onklaar moeten worden gemaakt, om zelfbestuiving te voorkomen. Wanneer zelfbestuiving onmogelijk is, bespaart dit een kostbare ingreep bij de moederlijn.
Spectaculaire opbrengstverhogingen
Hybride veredeling is gangbaar bij mais, rijst en suikerbieten. Bij deze gewassen zijn de laatste decennia spectaculaire opbrengstverhogingen gerealiseerd. Dat is nu ook mogelijk bij tarwe, stelt projectleider Ryan Whitford van de Universiteit van Adelaide. “Hybride tarwe geeft 10 tot 15% hogere opbrengsten dan de gangbaar veredelde rassen. Tarwe levert wereldwijd 20% van alle voedingscalorieën en eiwit die mensen binnenkrijgen. De hectareopbrengsten moeten 60% zijn gestegen in 2050, om de stijgende vraag naar tarwe bij te houden. Hybride veredeling maakt dit mogelijk.”
Bron Boerderij