De droogte van afgelopen zomer is onlosmakelijk verbonden met water. Want droog wil zeggen: een gebrek aan water, in dit geval, regen. “Regen kun je vergelijken met het verdienen van geld: om de zoveel tijd komt er een overschrijving binnen, of een regenbui”, stelt Louis De Jaeger, eco-entrepreneur en specialist in duurzaam landschaps-design. “Wie zijn geld spaart en het slimst belegt, zal het meest overhouden op het einde van de rit. In geld sparen zijn de Belgen meestal zeer bedreven. Als het om het bijhouden van regenwater gaat, scoren ze veel slechter.” Vooral onze oppervlakteverharding en ons huidig landbouwbeleid gooien roet in het eten.
“Veertien procent van al onze oppervlakte is verhard, wat wil zeggen dat geen enkele druppel regen in die bodem kan sijpelen”, zegt Louis De Jaeger, eco-entrepeneur en specialist in duurzaam landschapsdesign. “En na verharding is ons huidig landbouwbeleid misschien wel de grootste waterverspiller. De bodem is als een reuzenkluis: hoe groter die is, hoe meer geld je kunt verzamelen. Hoe meer humus of organische materie en bodemleven er in de bodem zit, hoe gezonder de bodem, hoe gezonder het eten dat erin groeit en hoe meer water een bodem kan vasthouden.”
“Wat de natuur in duizenden jaren aan gezonde bodem heeft opgebouwd, is ons huidig landbouwbeleid aan het vernietigen in decennia door aan roofbouw te doen”, gaat hij verder. Vooral het veelvuldig ploegen, het gebruik van sproei- en meststoffen en het onbedekt of onbegroeid laten van de bodem – waardoor de al dan niet vruchtbare aarde wegspoelt – doen de bodem geen goed.
“Het parlement van het Verenigd Koninkrijk heeft toegegeven dat ze nog slechts zestig keer kunnen oogsten en dat het daarna afgelopen is met voedselproductie door bodemverval”, weet Louis De Jaeger. “Het tijdperk van het ploegen moet afgelopen zijn, ons landbouwbeleid is dringend aan herziening toe. Doordat de grond zo uitgeput is, kan hij geen water meer vasthouden. Hij is uitgeperst.”
Boeren moeten onder druk hun gewas oogsten, stelt Louis De Jaeger. “Zelfs tijdens natte periodes, waardoor hun bodem gecompacteerd geraakt. Doen ze dit niet, dan hebben ze een jaar geen inkomsten. Onze economische mallemolen dwingt de boer zijn land te vernietigen, waardoor hij in een vicieuze cirkel terechtkomt. Grotere tractoren, meer compactie, meer meststoffen…” En eens weg, komt die bodem niet meer terug.
Naast een herziening van het landbouwbeleid, ziet Louis De Jaeger ook kansen in onze tuinen. “Wij allen kunnen zeker ook ons steentje bijdragen door omzichtig met water om te gaan. We kunnen zelf ook beginnen met ons groenafval in onze tuin te houden, meer bomen en vaste planten te planten. Alle tuinen samengeteld zouden dan de grootste waterbuffer kunnen zijn.”
Bron: De Morgen