Met het plantseizoen voor de deur kijken we naar hoe we met minimale bodembelasting de aardappelen zo vlot mogelijk in de grond krijgen. Dat valt niet mee. Iedereen probeert wat.

We moeten zorgvuldiger omgaan met onze grond, minder belasten, minder insporing, dat weten we allemaal. Maar ook willen we sneller en efficiënter werken. Ik weet de oplossing niet, en ik zeg niet zo gauw ‘ik weet het niet’, behalve dan als mijn vrouw vraagt waar ik de autosleutels heb gelaten.

We gaan binnenkort weer aardappelen poten, en dan zie je het resultaat van de winterse discussies met bijbehorende aanpassingen bij diverse pootcombinaties op de akkers verschijnen; allemaal van collega’s die het net als wij net niet hebben uitgevonden. Grotere trekker, frees voorop, dan weer frees achterop, sterkere trekker maar dan lichter. Daar hebben de tractorfabrikanten al op geanticipeerd, maar die kunnen niet verder terug. De rugvormers direct op de pootkar gemonteerd, kunstmesttanks erop, dan weer eraf. Het is iedere keer weer anders. Brede banden, of toch smal en dan dubbel? Rups misschien?

Combinaties zijn te zwaar

Veel collega’s zijn ermee bezig, maar een eenduidige oplossing lijkt er (nog) niet te zijn. Alles in één bewerking is natuurlijk superhandig en efficiënt, maar vraagt veel vermogen. Veel vermogen betekent een flinke trekker die ook nog eens voldoende zwaar is, anders kan die zijn vermogen niet overbrengen op de grond. En daar wringt het. De combinaties zijn te zwaar, dat is de conclusie. 12% minder opbrengst hebben ze bij ons berekend. Nu is het een illusie om helemaal geen opbrengstderving te hebben, maar nog 5% eraf moet kunnen, is de verwachting. Dat is toch gauw € 400 per hectare, keer 200 hectare alleen al bij ons. Er is dus nogal wat te winnen. De teeltkosten blijven tenslotte hetzelfde.

Moeten we de pootcombinatie dan maar weer demonteren? Met een 4,5 meter frees vooruit gaan werken? Novifarm heeft een keus gemaakt voor de komende jaren! Met een niet-opklapbare frees (1.000 kilo). Extra werk, maar ook meer capaciteit! Dat extra werk kan in de nabije toekomst mooi met een robottrekker, dat dan weer wel!

Rugvormer blijft aan de pootkar

Vast staat in ieder geval dat de rugvormer aan de pootkar blijft. Het werkt goed en geeft mooie ruggen die gelijkmatig bezakken, wat later weer minder scheuring geeft in diezelfde rug. Ook zorgt het voor minder groen in de patat. De onkruidbestrijding geeft ook meer mogelijkheden en meer kansen voor opkomst. Dure, brede rupsen zijn later misschien nog een optie om alles in één bewerking te blijven doen, of een zelfrijder ook op rups, met vaste rijpaden. Oogsten doen we tenslotte ook met een zelfrijder.

Welke fabrikant durft het aan? Er zal nog veel over worden gesproken en geschreven, en veel onderzoek over worden gedaan; zowel op het zand als in de klei, we hebben hetzelfde probleem. Misschien moeten we leven met die 12%. Maar akkerbouwers kennende en met € 400 meer per hectare op het netvlies, weet ik het nog steeds niet. Ik denk dat die 5% bij de opbrengst komt!

Bron: Boerderij