In een column schrijft Casper Burgering van ABN Amro dat deze druk het sterkst tot uiting komt op de graanmarkten. De econoom die zich onder meer bezighoudt met agrarische grondstoffen meldt dat er vooral behoefte is om de structurele onbalans tussen vraag en aanbod op deze markten aan te pakken.

Volgens Burgering is het adagium in China bij dit onderwerp: over een uur heb je weer honger. Hoewel van tekorten nog geen sprake is, heeft de uitbraak van het coronavirus de Chinese overheid wel wakker geschud. Voedselzekerheid heeft de hoogste prioriteit. China moet een bevolking van 1,4 miljard mensen van voedsel voorzien om sociale onrust te voorkomen.

Binnenlands graantekort

Burgering verwijst naar een recent rapport van de Rural Development Institute van de China Academy of Social Sciences (CASS) waarin staat dat het land vanaf 2025 te maken krijgt met een binnenlands graantekort van ongeveer 130 miljoen ton. Het gaat vooral om tarwe, rijst en mais. Het aanbod hiervan kan de groei van de Chinese vraag niet bijbenen, is de verwachting.

Een dreigend aanbodtekort in China ligt op de loer en dat is onder meer het gevolg van de toenemende verstedelijking en een vergrijzende en krimpende beroepsbevolking op het platteland. Het geschetste toekomstbeeld van CASS leidt tot een toenemende afhankelijkheid van de import.

Dit past niet bij een land dat zich juist minder afhankelijk wil maken van het buitenland. Zeker niet vanwege een sterke toename van mondiale geopolitieke spanningen, stelt Burgering. Als voorbeelden noemt hij de broze relatie met de VS, het grensconflict met India, de bekoelde betrekkingen met Australië en de ruzie met Japan over een groep eilanden.

Juiste handelspartners vinden

Het wordt daarmee in de wereldhandel een stuk moeilijker om de juiste partners te vinden, concludeert de ABN-econoom. De International Grains Council (IGC) voorspelt dat de druk op de Chinese graanmarkt komend seizoen verder oploopt. De Chinese productie ligt volgens het IGC ongeveer 0,5 procent lager, terwijl de vraag naar granen stijgt met bijna 3 procent.

Daarmee dalen de voorraden met 4 procent op jaarbasis. Het doet de prijzen stijgen op de internationale markten, aangezien China een grootverbruiker is en meer zal gaan importeren, stelt Burgering. Het is volgens hem daarmee ook een verklaring voor China’s enorme aankopen van Amerikaanse landbouwproducten in de afgelopen maanden.

Het Chinese streven naar een meer zelfvoorzienende samenleving is het hogere doel, besluit Burgering zijn column. Maar totdat dit is bereikt, valt de Chinese honger naar agrarische grondstoffen niet te stillen.